Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden, mijn eerste personeelslid aannemen. Stiekem toch best een beetje spannend met alle verplichtingen die erbij komen kijken. En niet te vergeten, een flinke kostenpost die iedere maand opnieuw terugkomt. Dit is hoe ik het heb gedaan!
Ervaring opgedaan als manager
Voordat ik zelfstandig ondernemer werd had ik al ervaring opgedaan als manager. Niet dat ik een hele goede leidinggevende was: ik wilde teveel vriendjes blijven met het personeel. Bovendien was ik voorheen gewoon hun collega en nu ineens ‘de baas’. De verhoudingen op de werkvloer waren meteen heel anders. Geen succes! Anyway, voor mijn eigen bedrijf zou ik het helemaal anders gaan doen.
Mijn eerste ‘echte’ personeelslid
Mijn eerste personeelslid aannemen deed ik op de traditionele manier: in loondienst. Ik vond haar via een Facebookgroep. Het klikte, we waren altijd samen en we werden ook vriendinnen… Oeps, weer in dezelfde valkuil gevallen dus. Maar ik zag geen problemen. De samenwerking verliep soepel, ze was loyaal, flexibel en goed in haar werk. Tot de dag dat ze ineens niet kwam opdagen.
Ze reageerde niet op mijn telefoontjes en appjes waar ze in godsnaam bleef. Haar klanten stonden al een tijdje te wachten en werden ongeduldig. Na twee dagen (!) ontving ik een mailtje. Ze kwam niet meer terug, want ze was een eigen bedrijf gestart. Naar het bleek een exacte kopie van mijn business. En ze had voor het gemak ook maar even mijn klanten benaderd dat ze voor zichzelf was begonnen. Ik was buiten zinnen van woede.
Flink genaaid!
Ik dacht dat ze mijn lieve collega, vriendin en personeelslid was. Wist ik veel dat ze ondertussen haar eigen bedrijf aan het openen was, inclusief verbouwing van haar nieuwe bedrijfspand, en plannen had om me in de shit te laten zitten. Lang verhaal kort: deze situatie liep totaal uit de hand. Ik voelde me onwijs genaaid en was ook teleurgesteld in mezelf dat ik haar zo verkeerd had ingeschat. We hadden twee jaar heel fijn samengewerkt en zelfs samen kerst gevierd. Er was weinig tijd om hier bij stil te staan, want het werk ging door. Al snel vond ik een nieuwe medewerker via een oproep op Facebook.
Deze dame kende ik al, want ze had ooit een cursus bij me gedaan. Het was niet helemaal mijn type, maar vooruit; het gaat om de werkprestaties toch? Ik nam haar in loondienst via een tijdelijk contract, mét stevig concurrentie- en relatiebeding. Fast forward naar anderhalf jaar later: ze meldde zich ziek en was niet bereid tot reintegratie. Thank god liep haar contract twee maanden later af en kon ik op die manier ‘van haar af’. Maar ik betaalde wel twee maanden lang haar salaris door terwijl ze geen omzet maakte. En ik moest een vervanger zoeken. Dubbele kosten dus!
Niet in loondienst, maar zzp
Met haar vervanger pakte ik het anders aan. Ik huurde haar in als zzp’er. Veel minder risico, maar wel een hoger uurtarief. Dit ging goed. Een hele fijne collega die ik ook als een soort vriendin zag, maar we gingen privé niet met elkaar om. We hadden het leuk op het werk en daar bleef het bij. De samenwerking was helemaal prima. Ik liep wel tegen het feit aan dat ze makkelijker vrij nam als het niet druk was. Dat kon ze zelf bepalen; ik was haar opdrachtgever, niet haar werkgever. Maar aan de andere kant hoefde ik haar voor die uren niet te betalen. Al met al dus een goede deal!
Om de continuïteit op de werkvloer te waarborgen én omdat ik weinig budget had, liet ik me kwalificeren als erkend leerbedrijf. Op die manier kon ik een aantal stagiaires aannemen. In mijn branche is het niet gebruikelijk om een stagevergoeding te betalen en dus werkten zij gratis. Ideaal, want ik had meer mijn handen vrij en er was altijd iemand op de zaak aanwezig. Ik had alleen onderschat hoe het is om met hele jonge mensen te werken….
Werken met jonge mensen: drama!
Jonge meiden hebben zo hun eigen problemen. Liefdesverdriet, roddelen, drama op school en weinig kaas gegeten van werkethiek. Het kostte me veel tijd om dit in goede banen te leiden. Gelukkig sprong 1 stagiaire er met kop en schouders bovenuit en ik bood haar een weekendbaantje aan naast haar stage. Toen ze haar stage eenmaal had afgerond kwam ze fulltime in dienst. Via payroll dit keer. Ik had mijn neus nu wel vaak genoeg gestoten!
Het team groeide en ik nam nog meer mensen aan als zzp’er of via payroll. Ik betaalde wel iets meer, maar ik liep tenminste minder risico.
Personeelslid aannemen in loondienst, payroll of zzp?
Toen ik met mijn beautybedrijf stopte nam ik afscheid van mijn laatste personeelslid. Zij heeft het langst voor mij gewerkt en na een aantal tijdelijke payrollcontracten had ik haar voor onbepaalde tijd in dienst genomen. Een ontzettend lieve meid waar ik nog steeds een leuk contact mee heb. Zij heeft inmiddels haar eigen bedrijf in dezelfde branche.
Al met al heb ik op veel verschillende manieren personeel gehad: in dienst, op zzp-basis, als stagiaire en via payroll. Mocht de situatie zich opnieuw voordoen dat ik een medewerker nodig heb, dan kies ik voor een zzp’er. Waarom? Hiermee ben je het meest flexibel. Iemand die zelf een bedrijf heeft is vaak gemotiveerder om hun best te doen en kent meer verantwoordelijkheid. Ook hebben ze een beter inzicht in hoe het is om als ondernemer risico’s te dragen. Tweede keus: payroll. Maar dan wel iemand die bijvoorbeeld zelf uit een ondernemersgezin komt (en dus snapt in welke situatie een ondernemer zit). Zoals mijn laatste personeelslid bijvoorbeeld.
Bedenk goed waar je aan begint als het gaat om personeel
Het aannemen van een personeelslid is een bitch. De zoektocht, de sollicitatieprocedure, het inwerken en het personeelsmanagement kosten je ontzettend veel tijd. En dan heb ik het nog niet gehad over alle drama’s op de werkvloer, waar ik je in een volgend artikel meer over zal vertellen.
Een personeelslid aannemen? Bedenk goed waar je aan begint!
Meer lezen over mij?
Vind je het leuk om meer van mijn Stories te lezen? Probeer deze artikelen dan ook eens!