Ik ben dol op mode. Hoewel ik het grootste deel van de week rondloop in een uitgelebberde joggingbroek en een hoodie, kom ik heus ook weleens leuk voor de dag.
In mijn rijke jaren als algemeen directeur in het vastgoed vloog ik op en neer naar Hong Kong, New York en Londen om mijn closet aan te vullen met de mooiste items. Ieder jaar de zomersale in Parijs, vaste prik. Maar daarna begon het verval.
Als eigenaar van een beautysalon moest de kleding comfortabel, goedkoop en zwart. Want jezelf de hele dag in bochten wringen en werken met wenkbrauwverf, make-up en wimperlijm, ruineert ieder kledingstuk kan ik je vertellen. Die mooie spulletjes in de kast kwamen dus hooguit nog tevoorschijn op leuke feestjes.
Ode aan de joggingbroek
Maar het grootste verval moest nog komen. Tijdens de lockdowns en thuiswerken herontdekte ik namelijk de Joggingbroek. Inmiddels woon ik erin, ga ik ermee boodschappen doen en ben ik de schaamte geheel voorbij.
Picture this: coupe vogelnest, oversized hoodie, witte sportsokken hoog opgetrokken over de joggingbroek. Deze ellende bovendien gecombineerd met Birkenstocks. Geen sexy look, maar ach, het zit heerlijk en niemand ziet het toch? De hond is er blij mee, want hij mag weer op schoot. Vlekken en haren op mijn broek? Boeiuh!
Toch blijft de joggingbroek de laatste tijd steeds vaker in de wasmand liggen. Voor LIB ga ik regelmatig voor de camera en dan is een leuk outfitje toch wel handig. Helaas geen budget meer voor al die luxe shoppingtripjes, dus de Mango en Zara hier in Breda doen goede zaken. Bovendien heb ik een aantal leuke vintagewinkels ontdekt waar ik iedere week ga schatzoeken naar mooie statement pieces.
Ik heb er dus weer zin in, mezelf leuk aankleden. De joggingbroek blijft wat mij betreft vaker in de kast.
Alleen de hond hè. Die blijft erom vragen.
Meer columns lezen?
Deze artikelen vind je waarschijnlijk ook grappig en herkenbaar!