"Ik durf niet te genieten van mijn succes."

Malika (31), HRM consultant in Amsterdam, vertelt anoniem aan LIB the mag over haar nieuwe baan en waarom ze niet durft te genieten van haar succes.

Werkloos op de bank tijdens corona

“Ik ben nooit een uitblinker geweest. Op school had ik geen hele hoge cijfers en was ik een middelmatige leerling. Mijn hele carrière rolde ik als vanzelf van baan naar baan zonder er veel moeite voor te doen. Tot vorig jaar werkte ik op de HRM afdeling van een grote zorgverzekeraar, maar tijdens de eerste lockdown werd mijn contract helaas niet verlengd. Toen ik net drie weken werkloos thuiszat werd ik gebeld met een geweldig aanbod.

Of ik interesse had om voor mijn voormalige manager te gaan werken? Ook hij stond op straat sinds corona. Met zijn ontslagvergoeding was hij een eigen bedrijf begonnen waarbij hij HRM consultants detacheerde bij andere bedrijven. Ik had er veel zin in om bij hem aan de slag te gaan. Van mijn WW uitkering kon ik niet rondkomen en tja, er moet toch geld op de plank komen. In mei hadden we een overleg over mijn nieuwe baan, en dat was het startpunt voor de rotsituatie waar ik nu in zit.

Een baanaanbod met hoge verwachtingen

Het bleek namelijk dat hij hoogopgeleide HRM consultants zocht die hij wilde verhuren aan grote en bekende bedrijven. Daar werd heel wat van je verwacht: als HRM expert was het de bedoeling dat je op interimbasis een hele afdeling ging aansturen. Ik sprak mijn twijfels uit naar mijn nieuwe baas, maar hij zei: ‘Jij kunt dat makkelijk, Malika. Met jouw hbo opleiding en ervaring ga je het vast fantastisch doen!’ Maar wat hij niet wist is dat ik helemaal geen hbo opleiding heb gedaan. En ook die ervaring was grotendeels verzonnen.

Om mijn vorige baan bij de zorgverzekeraar te krijgen had ik namelijk mijn cv een beetje aangedikt. Of eigenlijk: behoorlijk aangedikt. Mijn mbo opleiding werd een hbo opleiding, mijn stages een ‘normale’ baan en mijn twee jaar werkervaring als HRM secretaresse werd drie jaar ervaring als HRM consultant. Destijds was er een personeelstekort en de informatie die ik in mijn cv had gezet was nooit gecontroleerd. En omdat het werk niet supermoeilijk was, was ik nooit door de mand gevallen. Maar nu was het de bedoeling dat ik een heel team ging aansturen op basis van mijn expertise. Slik.

Ik besloot de baan toch gewoon aan te nemen. Ik zou me er wel doorheen lullen, net zoals ik had gedaan bij eerdere jobs. Met mijn laatste geld kocht ik een nieuwe zakelijke garderobe om als zelfverzekerde woman of the world over te komen. Alles kwam goed, hield ik mezelf voor.

Genieten van mijn succes

Bij mijn nieuwe opdrachtgever, een bekende multinational op de Zuidas in Amsterdam, werd ik geïntroduceerd als dé HRM expert die hun Human Resource afdeling eens even goed zou gaan reorganiseren. Ik werd op een leuke manier ontvangen door het team en ik voelde dat ze heel wat van me verwachtten. Maar ik had nog steeds vertrouwen in mezelf. Tuurlijk kon ik dit! ’s Avonds toostte ik met mijn vriendinnen op mijn nieuwe coole job. Ik wilde genieten van mijn succes! Maar inmiddels durf ik dat niet meer.

Een faler en een fraudeur

Want al snel bleek dat de baan echt véél te hoog gegrepen was. Termen zoals ‘agile’ en ‘scrum’ vlogen me om de oren, waar ik serieus nog nooit van had gehoord. Mijn vorige baan bij de zorgverzekeraar hield vooral in dat ik administratie zat te doen en ik werd nooit betrokken bij het management. Nu moest ik ineens doen alsof ik al die termen kende én ze kon toepassen. Man, wat voelde ik me een faler en een fraudeur. Maar opgeven was geen optie, ik had het geld nodig en een andere goedbetaalde baan vinden middenin de coronacrisis was bijna onmogelijk.

Vastbesloten om niet door de mand te vallen klapte ik iedere avond nadat ik thuis kwam mijn laptop open om op internet te zoeken naar alle HRM kennis die ik kon vinden. Tot diep in de nacht zat ik te googelen naar al die termen waar ik nog nooit van had gehoord. En dat iedere dag, want er kwamen op het werk steeds weer nieuwe dingen voorbij waar ik echt geen kaas van had gegeten.

Smoesjes, smoesjes, smoesjes

Gelukkig wist ik mezelf steeds uit vervelende situaties te redden met smoesjes. Vorige week bijvoorbeeld zat ik in een belangrijk overleg waar dingen werden besproken waar ik helemaal niks van snapte. Ik excuseerde mezelf en zocht op het toilet via Google naar informatie. Daarna liep ik terug naar de vergaderruimte en met de net opgezochte kennis in mijn hoofd wist ik nog wat nuttigs te zeggen. Deze keer had ik het overleefd, maar ik kon moeilijk iedere keer naar de wc rennen als ik niet wist waar mensen het over hadden!

Daar komt bij dat mijn omgeving echt heel trots op me was vanwege mijn nieuwe topfunctie. Ze snapten niet dat ik met mijn opleiding en middelmatige ervaring deze baan had gekregen, maar ze waren wel heel blij voor me. Ik vertelde mijn ouders en vriendinnen niet dat ik me constant een mislukkeling voelde en iedere dag tot diep in de nacht achter mijn laptop zat te googelen. Ik was kapot. Maar ik durfde hen niet de waarheid te vertellen, ze zouden zó teleurgesteld zijn….

Tot nu toe heb ik me steeds uit situaties kunnen redden omdat we vooral veel thuiswerken. Tijdens het videobellen kan ik dan stiekem via mijn telefoon dingen opzoeken als ik iets niet weet. Maar er komt een dag dat ik weer iedere dag op kantoor zal moeten verschijnen en ik gruwelijk door de mand ga vallen.