Als jonge zakenvrouw in een mannenwereld…. Da’s best een uitdaging. Ik weet er alles van. De baan die ik had was top, het geld was leuk, ik maakte de gekste dingen mee en tóch nam ik er afscheid van. Altijd als ik mensen dit verhaal vertel zijn ze compleet verbijsterd. Vandaag vertel ik je over mijn carrière in het vastgoed!
Crisis, ontslag, WW en een nieuwe baan
Flashback naar 2009: ik was net ontslagen bij mijn vorige baan als kandidaat-makelaar. We zaten toen middenin de economische crisis en menig makelaarskantoor hing op het randje van een faillissement. Zo ook mijn werkgever destijds. Ik vroeg een WW uitkering aan en dacht snel een nieuwe baan te kunnen vinden. Wrong! Dat was niet zo makkelijk als ik had gedacht. Gelukkig kon ik al snel via via aan de slag bij een ander makelaarskantoor, maar dan als administratief medewerker op de afdeling Verzekeringen. Een tijdelijke baan van 4 maanden, maar ja, beter iets dan niets.
Ineens was ik de baas
Fast forward naar eind 2010. De tijdelijke baan werd omgezet naar een vaste baan en de vaste baan werd omgezet naar een kantoormanager functie. Vanaf dat moment was ik ‘de baas’ op de werkvloer, stuurde ik 12 personeelsleden aan en was ik verantwoordelijk voor het hele reilen en zeilen van het bedrijf, dat bestond uit 3 takken: een makelaardij, een hypotheekshop en een assurantiekantoor. Maar al snel was er sprake van een groot probleem.
Of eigenlijk: meerdere grote problemen. De eigenaar van het familiebedrijf was op hoge leeftijd en eigenlijk niet meer in staat om de boel te leiden, er was geen opvolger in de familie, het was nog steeds crisis en het bedrijf maakte verlies, en tot overmaat van ramp bleek de hypotheekafdeling tijdens een audit een totale chaos. Nu moet je weten dat alles er nog met de hand werd gedaan. Dikke dossiermappen met handgeschreven notities, 50 jaar archieven in dozen, aftandse computers die om de haverklap crashten: afijn, je snapt wat ik bedoel. Time for a big change.
29 jaar, vrouw en algemeen directeur in een mannenwereld
Omdat ik al kantoormanager was én als enige over alle diploma’s beschikte die volgens de AFM nodig zijn om een financieel kantoor te leiden, lag het voor de hand dat het mijn taak werd om het bedrijf weer winstgevend en modern te maken. Ik was namelijk op dat moment gecertificeerd makelaar-taxateur, WOZ taxateur, assurantiespecialist, erkend hypotheekadviseur en financieel planner FFP. Het komt niet vaak voor dat 1 persoon beschikt over al deze diploma’s, maar ja: ik dus wel. En dus konden ze niet om me heen. Ik werd door de aandeelhouders benoemd tot statutair bestuurder. Ik was 29. Nog maar 2,5 jaar geleden kwam ik op datzelfde kantoor binnen als administratief medewerker voor een tijdelijke baan; nu was ik de algemeen directeur.
In mijn nieuwe rol was ik niet alleen de ‘eindbaas’ van het hele bedrijf, ook werd er van mij verwacht dat ik het gezicht naar de buitenwereld werd. Een grote marketingcampagne volgde. Veel fotoshoots, interviews, advertenties en brochures met mijn gezicht erop. Een plotselinge machtsoverdracht van een mannelijke zeventiger naar een vrouwelijke twintiger die als eerste directeur ook nog eens geen deel uitmaakt van de familie: dat was nieuws. De vastgoedwereld was in shock. Het personeel op kantoor ook trouwens.
Vechten met de aandeelhouders
In mijn nieuwe rol moest ik een hele hoop niet-leuke dingen doen. Ik besteedde de assurantie afdeling uit naar een derde partij (iets dat de vorige directeur enorm tegenwerkte), ik gooide alle computers op de schroothoop en liet een Apple specialist een compleet nieuw netwerk aanleggen, ik moest voor de kantonrechter helaas vier vaste medewerkers ontslaan die er al jaren werkten (wat me door niemand in dank werd afgenomen), ik verjongde het team door drie nieuwe medewerkers aan te nemen, ik liet het kantoor verbouwen en veranderde eigenlijk ook de gehele werkwijze. A hell of a job. Voor iedere beslissing die ik nam kreeg ik ontzettend veel tegenwerking van de aandeelhouders; een oude grijze club van mannen. Want zo’n jong bloempje van 29 die zegt dat alles anders moet, dat valt niet in goede aarde natuurlijk.
Champagne, kreeft en oesters
Gelukkig waren er ook enorm veel leuke dingen aan mijn nieuwe rol als directeur. Omdat ik opviel als jonge zakenvrouw in een mannenwereld werd ik van alle kanten benaderd door netwerkclubs, old boys clubs en sociëteiten, sponsors, grote financiële bedrijven, noem maar op. Ze wilden allemaal contact. Nog meer interviews, uitnodigingen voor evenementen, beurzen, dineetjes en borrels. Ik had het er maar druk mee. Ineens puilde mijn LinkedIn box uit met connectie verzoekjes.
BMW bracht een nieuw model Z3 op de markt? Dan werd ik benaderd of ik hem ff een dagje wilde testen. Een landelijk event voor ondernemers? Dan moest ik echt even komen spreken en handen schudden. Het plaatselijke bankfiliaal kreeg nieuw management? Dan werd ik uitgenodigd op de koffie om persoonlijk kennis te maken. Iedere dag lunchen, dineren en borrelen met belangrijke zakenmensen. Feestjes in VIP lounges. Champagne, kreeft en oesters. Ik kreeg ook zomaar ineens een platinum creditcard. 2,5 jaar geleden was ik nog de administratief medewerker en was ik niet belangrijk…
De nadelen van een jonge zakenvrouw in een mannenwereld
Maar als jonge zakenvrouw in een mannenwereld val je gewoon enorm op. Die mannen vinden het prachtig dat er ineens een vrouw op hun netwerkavondjes komt. Iedereen wil je kennen, met je socializen en met je gezien worden. Maar: ze denken ook allemaal dat je op een vreemde manier aan de baan gekomen bent en dat je niet capabel genoeg bent. Want je bent een vrouw, je bent ook nog eens jong en niet lelijk. Mensen dachten misbruik van mij te kunnen maken omdat ik een zogenaamd jong en naïef meisje was. Haha, think again!
Ondanks alle leuke en gekke dingen die ik meemaakte waren er ook deze vervelende machtssituaties. Ik moest continu vechten voor mijn positie en bewijzen dat ik heus wel slim en bekwaam genoeg was. Heel vermoeiend! En op een gegeven moment was ik er zo ontzettend klaar mee. Klaar met wéér een bijeenkomst tussen de grijze oude mannen. Wéér een avond wijnen met belangrijke maar o-zo-saaie mensen. Ik kon geen oester meer zien. I’m done.
Ik stop ermee: I’m done!
Op een dag leverde ik spontaan mijn auto, laptop en al mijn andere bedrijfseigendommen in en liep de deur van het kantoor uit om nooit meer terug te komen. Het enige dat ik wilde was rust. Ik was op, meer dan op. Het leven als jonge vrouw in een mannenwereld had me te pakken genomen. Natuurlijk was de situatie op kantoor daar ook schuldig aan. Overdag vechten voor je positie met het personeel en de aandeelhouders, en daarna tot diep in de nacht vechten voor je positie in de zakenwereld. Nee, dat wilde ik niet meer.
Kort daarna werd ik onverwacht benaderd door een bekende bank. Of ik interesse had in de functie van directeur van een lokale bankvestiging met een salaris van € 125.000? Ik zei nee en begon een beautysalon. En in een volgend artikel vertel ik je waarom!
Meer lezen over zakenvrouwen en het maken van een carrière switch?
Dan vind je deze artikelen vast interessant: