Het begon zo mooi, onze liefde. Als in een sprookje werd ik naar je toegetrokken. Meteen vlinders in mijn buik toen ik je van een afstandje zag staan. Liefde op het eerste gezicht! Ik vond alles mooi aan jou: zacht van binnen en buiten, maar o zo sterk. Jij voelde als een perfect fit. Met jou voelde ik me on top of the world! Ik was al vaker teleurgesteld, maar jij ondersteunde me voor 100%. This was it! Eindelijk had ik mijn grote liefde gevonden.
Maar gisteren heb ik je weggegooid. Je deed me pijn, heel veel pijn. En ik heb er genoeg van. Je hebt me bedrogen! Ik móest afscheid van je nemen. Ons avontuur begon zo mooi, maar ik wil je nooit meer zien.
Mijn nieuwe schoenen.
Man, wat een ellende. Denk je ook eens een keer leuk voor de dag te komen, helemaal fabulous in je zomerjurkje met splinternieuwe juweeltjes aan je voeten. Lekker lunchen, terrasje in de zon, Pornstar Martini in je hand, een dansje….
Yeah right.
Gelukkig had ik pleisters in mijn tas (altijd voorbereid ikke), maar het leed was al geschied. Toen moest ik nog anderhalve kilometer (langs ontelbare drukke terrasjes!) naar de auto lopen. Hoe ik het heb gedaan kan ik me niet meer herinneren, maar het moet op pure wilskracht geweest zijn. Masker op en gaan. Het was alsof duizenden messen in mijn voeten staken, treiterend, mij met iedere stap eraan herinnerend dat ik ‘zo nodig mooi wilde zijn’. Eigen schuld, lekker puh.
Dus nu zit ik hier met 12 blaren, inclusief een dikke bloedblaar die besloten heeft mijn halve linkervoet te veroveren. Het bloed droop letterlijk uit mijn schoenen. Needless to say dat ze een enkeltje kliko hebben gekregen. Wat begon als een grote liefde bleek een grote deceptie. Perfect match, my ass.
Moraal van dit verhaal: uiterlijk zegt niet alles. Het gaat om de binnenkant! Bij mensen én schoenen.
Meer columns lezen?
Deze grappige verhalen vind je waarschijnlijk ook leuk!